O noso cole é moi solidario e participa en todas las campañas que coñece e polo tanto tamén na xuntanza de tapóns. Eu na miña aula teño como un dos obxectivos prioritarios o traballar os valores e a solidaridade é un deles.
Aínda que os nenos entenden que con eses tapóns un neno vai poder ter unha cadeira de rodas, levar unha protesis, facer unha operación... coma nenos que son a alegría, o compromiso de axudar . de sentirse importantes na causa é momentaneo. Por iso hai que buscalo xeito de que se convirta nunha rutina e sexan eles os enccargados de conciecialos pais na causa.
Comezamos coa xuntanza de tapóns no almorzo e por grupiños ian conmigo levalos a sala de profes (que está no primeiro piso). Desde alí vense os tellados cheos de gaivotas, os seus niños e unha vista do patio do recreo sensacional. Isto fixo que comezasen a chegar a aula moreas de tapóns que unha vez a semana eu os metia en varias bolsas e con outro grupiño os subiamos...
Agora todo omundo trae tapóns porque quere asomarse as fiestras do primeiro piso e ver as gaivotas, os niños, o patio. Como rematamos o cole decidimos ir todos xuntos a levalos tapón que tiñamos e pedinlle axuda a profe Mónica de Psicomotricidade porque hai moitas escaleiras que subir e baixar (deixamos un saco cheo que acomodou a coidadora Carmen como puido, Carmen axudanos sempre cando os subimos).
pero que bien lo pasan fijo que desde alli arriba era todo diferente
ResponderEliminarLes encanta reunir los tapones, en casa hay lucha para ver quien los lleva.
ResponderEliminar